Het vinden van een woning en allerlei andere praktische zaken, had nogal wat voeten in de aarde.
De eerste week was ik ook daar. Heerlijk plekje, leuke buurt en zalig weer.
Vlak voor de Kerst was ik weer thuis en dan is het wennen. Wennen dat niemand helpt met boodschappen doen, eten koken, hondjes uitlaten, voor praatpaal spelen en als voetenwarmer en nog zo veel meer.
Ik moet zeggen dat het me niet tegenvalt hoe het me lukt, hoe ik me voel en hoe ik bezig ben.
Eén grote maar dat wel, nou ja, eigenlijk twee.
Iets met kralen doen is er vreselijk bij ingeschoten en het bloggen, dat lag dus duidelijk op z'n gat.
Maar alles went, dus ook dat leven zonder m'n vent en is het dus de hoogste tijd mijn kralenbestaan weer eens wat vorm te geven en nieuw leven in te blazen.
Gelukkig wordt daarbij wel eens een helpende hand toegestoken. Zo ook nu.
Vanavond mag ik bij een collega een workshop geven aan een groepje meiden uit groep 8.
Een prachtige aanleiding om weer eens allerlei internetwinkels af te struinen op zoek naar leuk en betaalbaar materiaal. Het moeilijkste van zo'n actie is altijd nog om de aankoop binnen de perken te houden. Zo leuk en makkelijk om van alles in dat winkelmandje te gooien!
Enfin, ik zou vanochtend nog even wat voorbeeldjes maken voor vanavond, maar helaas, een glazen kralenpot breekt en ontvelt een behoorlijk stukje van mijn duim.
En dan mis je toch opeens weer die man om je te helpen met het verbinden. Het lukt me maar niet met één hand, zo suf.........
Dan maar naar de overburen, onze plaatselijke huisarts, en daar werd mijn duim vakkundig verbonden.
Niets voorbeeldjes maken, eerst een uur met de hand omhoog om het bloeden te laten stoppen. Nu dus eenhandig het spul aan het inpakken.
Hopen dat ik het strakjes eenhandig in de auto krijg, die nog bij de garage staat voor een onverwachte reparatie.
Duimen dus maar!
